Belhaven Best – Belhaven – Szkocja

Szkoci nie gęsi i też swoje azotowane piwo mają. Według informacji widniejących na puszce z widgetem jest to najlepiej sprzedający się lany ejl w szkockich pubach. Inaczej mówiąc jest to szkocka wersja angielskiego John Smith’s. I cierpi na tę samą bolączkę. Generalnie sztuczne nasycanie piwa azotem nieco tłumi aromat, nie musi się to jednak przeradzać w wyjałowione piwo, jak pokazują między innymi świetne przykłady angielskiego Wexforda czy czeskiego Velveta. W przypadku John Smith’s Extra Smooth/Bitter, najpopularniejszego w Anglii bittera jednak aromat jest śladowy, a całość wodnista. Nie należało się spodziewać że w przypadku Belhaven Best sytuacja będzie wyglądać inaczej.

Bursztynowy trunek o kremowej, azotowej pianie wygląda przewidywalnie – czyli bardzo ładnie, czym stara się jednak nieudolnie nadrabiać resztę. Na aromat składa się karmel, jabłkowe estry, nieco kwiatowego chmielu i odrobina orzechów. Jest dość przyjemny, choć nie zwalający z nóg, zaś jego głównym mankamentem jest śladowość. Nauczony, że przez tak grubą i gęstą warstwę piany woń może być odpowiednio mniej wyczuwalna, wziąłem hausta do ust...

... żeby skonstatować, że niska intensywność aromatu jest immanentną cechą Belhaven Best. W trakcie picia wyraźniej niż przed czuć diacetyl, który w połączeniu z karmelem daje tak charakterystyczny dla wyspiarskich piw górnej fermentacji smak toffi. Finisz jest nieco trawiasto-mineralny, wyposażony w lekką goryczkę, a zwieńczeniem całości jest śladowo orzechowy posmak. Poziom owocowości jest jak na mój gust zbyt niski, a aromatu w tym wodnistym piwie jest tyle co kot napłakał. Z drugiej strony piwo ma dość wysoką pijalność, choć i pod tym względem nie ma się co równać z wybitnymi przedstawicielami piw z widgetem. Belhaven Best można nabyć w sieci Alma za równowartość 6 polskich dukatów, nie jest jednak warte swojej ceny.

Ocena: 5/10