La Trappe Blond – De Koningshoeven – Holandia

Z niejakim zaskoczeniem odkryłem, że w toku omawiania piw nie trafił do mojego kielicha ani razu produkt trapistów. Piwa trapistowskie są znane i cenione na całym świecie, a słyszało o nich również trochę nie-koneserów. Zakon posiada 174 klasztory na świecie, z których 7 warzy własne piwo z prawem do logo z napisem „autentyczny produkt Trapistów”. 6 z tych klasztorów mieści się w Belgii (piwa Westvleteren, Rochefort, Chimay, Orval, Westmalle oraz Achel), a jeden w Holandii, produkujący piwa z serii La Trappe. Sam zakon powstał w 1664 roku, kiedy opat z La Trappe stwierdził, że zakon Cystersów za bardzo rozluźnia swoją regułę. Prawem przeciwieństwa trapiści to zakon bardzo surowy, przestrzegający min. regułę wstrzemięźliwości w rozmowie, aczkolwiek mnisi nie składają ślubów milczenia. Klasztory muszą się także same utrzymać, co naturalnie przychodzi dość łatwo tym z nich które warzą znane i lubiane piwa trapistowskie. Zakon zresztą w świecie laickim jest chyba głównie znany ze swoich piw, pomijając okazjonalne wspomnienia jak choćby w formie filmu „Des Hommes Et Des Dieux”, po polsku „Ludzie Boga”, zresztą godnym polecenia. Mimo że mnisi w filmie do posiłku pili wino a nie piwo.

Browar De Koeningshoeven został ufundowany w obrębie opactwa w 1884 roku. Między 1999 a 2005 rokiem nie miał prawa używać logo „authentic Trappist product”. Co nie dziwi, w pogańsko-ateistyczno-protestanckiej Holandii mnisi mieszkający w opactwie starzeli się, a z rekrutacją nowych było ciężko. W związku z tym produkcja została wydzierżawiona nowo utworzonej spółce podległej koncernowemu browarowi Bavaria, która objęła zarządzanie i kontrolę nad produkcją w browarze. Mimo oryginalnych receptur, piwo warzone w obrębie klasztoru, ale przez osoby świeckie, nie ma prawa być nazwane piwem trapistowskim. Dopiero w 2005 roku kiedy osiągnięto porozumienie między mnichami z La Trappe i International Trappist Association, w wyniku którego piwo jest warzone w klasztorze przy większym udziale mnichów, piwa La Trappe z powrotem uzyskały prawo do sygnatury w postaci logo poświadczającego autentyczność tych piw jako wyrobów trapistowskich.

La Trappe Blond jest warzony od 1992 roku i jest najsłabszy jeśli chodzi o woltaż (6,5%) z klasycznych czterech piw La Trappe, czyli Blond, Dubbel, Tripel i Quadrupel. W firmowym kielichu prezentuje się nader okazale ze swą mętną, pomarańczową barwą oraz puszystą i bardzo trwałą pianą. Nie tylko pod względem urody jest to piwo wzorowe. Zapach bowiem również zachwyca, szczególnie swoją mocno owocową stroną. Można wyczuć banana, pomarańczę, nieco brzoskwini i gumy owocowej, przy stale obecnej słodowości typu biszkoptowego oraz fenolowości, która jest wyraźna a jednocześnie nie napastliwa i ostra – co w przypadku belgijskich górniaków bynajmniej nie jest oczywistością. Nieco w tle majaczy również trochę chmielu. Bardzo przyjemna woń, jak na swój styl chyba nawet wzorowa.

Nasycenie jest dość spore, pełnia zaś średnia. Smak przekonuje do siebie gorzkością i rześkością, które sprawiają, że piwo jest dość lekkie i sesyjne. Lekkie nie znaczy jednak proste i banalne – aromat jest bogaty, finisz zaś jest wytrawny z jednej strony rozległą goryczką o intensywności lekkiej do średniej, a z drugiej strony nieco cynamonową przyprawowością, która mu dodaje lekko ostrego charakteru. Posmak jest owocowo-biszkoptowo-przyprawowy, a piwo doskonale wyważone i łagodne. Nie mam żadnych obiekcji, czuję się wręcz jakbym obcował z wzorcem gatunkowym. Świetne!

Ocena: 8/10