Kormoran Szoko – Kormoran – Polska

Obserwatorzy polskiego rynku piwnego dobrze pamiętają katastrofę, jaką było wypuszczenie przez olsztyński browar Kormoran zeszłej zimy pierwszych warek Kormorana Ciemnego. Rzeczywiście, cienki ciemny wodniak o aromacie czekolady typu „lider prajs” tudzież sproszkowanego cappuccino nie był wiele więcej wart od splunięcia. Wówczas w browarze podjęto decyzję, żeby Kormorana Ciemnego przekształcić w rasowego dunkela, a jednocześnie wypuścić na rynek piwo aromatyzowane o smaku czekolady. Jak Kormoran Ciemny smakuje obecnie muszę się dopiero przekonać, na razie na wokandę wziąłem sobie Kormorana Szoko, który jest właśnie tym piwem deserowym, które wyłoniło się z pierwszej wersji Kormorana Ciemnego, jako ponoć lepszy i bardziej konsekwentnie czekoladowy trunek. W składzie Szoko, według zapewnień producenta piwie o smaku gorzkiej czekolady, tejże niestety nie ma. Za to jest, podobnie jak ongiś w Kormoranie Ciemnym, aromat czekoladowy. Parametry są porządne, piwo ma bowiem 5,8% alkoholu przy 16,5° ekstraktu bazowego, należy zachować jednak powściągliwość, pamiętając, że Kormoran Ciemny również był płytko odfermentowany, a mimo to zdecydowanie wodnisty.

Ciemnobrązowe piwo generuje wprawdzie mało obfitą, ale za to trwałą w postaci kożuszka pianę. Zapach jest faktycznie mocno czekoladowy, nie jest to jednak czekolada >70%, tylko niestety niskojakościowy wyrób czekoladopodobny znany z tańszych bombonierek. Nie jest to w niczym porównywalne choćby do Youngs Double Chocolate Stout. Na dodatek czuć tutaj sporo wanilii oraz odrobinę kawy. Tak, piwo w istocie pachnie bardzo podobnie do pierwszej odsłony Kormorana Ciemnego i ponownie mi się narzucają skojarzenia z cappuccino w proszku oraz Karmi Poema Di Caffe. Tak więc Kormoran Ciemny wydał na Świat swojego epigona w postaci aromatyzowanego piwa czekoladowego. Zaniechano jednak okazji, żeby poprawić sztuczny aromat czekoladowy który tak bardzo na początku przeszkadzał w Ciemnym. Można więc z pewną dozą przesady powiedzieć, że oto pod względem woni pokraka spłodziła bękarta. Choć jednak Szoko pachnie nieco lepiej od Ciemnego z zeszłej zimy, bardziej czekoladowo i wiarygodnie, zgodnie z zamysłem piwowara. Trzeba się tylko przyzwyczaić do woni która przypomina czekoladowe bombonierki, dajmy na to ze „Skawy” z początku lat 90-tych, z dość wyraźną obecnością elementów przypominających mleczko kokosowe.

Smak jest na szczęście sporo lepszy niż się po zapachu spodziewałem. Z gorzką czekoladą nie ma wprawdzie nic wspólnego – gorzka czekolada to jednak coś odległego od aromatu czekoladowego sparowanego z lekką goryczką pochodzenia nieczekoladowego. Niemniej jednak połączenie taniej, hmm, czekolady mlecznej z wanilią podczas picia już się nie kojarzy tak natrętnie z syntetycznym „cappuccino”. Posmak jest czekoladowo-kokosowo-waniliowy, czuć również lekką paloność, natomiast piwo wbrew pozorom i parametrom nie jest przesadnie treściwe. Nie jest też z drugiej strony wodniste, jest za to dość słodkie, choć na poziomie znośnym. Brakuje mi jednak bardziej wyrazistej goryczki, która by tę słodycz lepiej balansowała – albo więc jest tutaj za mało goryczki albo za dużo słodyczy. Sumarycznie jest to jednak całkiem udane, wręcz niezłe piwo, szczególnie jak na trunek sztucznie aromatyzowany.

Ocena: 6/10