Gueuze Fond Tradition – Brouwerij Van Honsebrouck – Belgia

Na blogu pojawiło się już szereg omówień lambików wygładzonych smakowo przez dodatek soku owocowego, naszedł więc czas na przedstawienie gatunku bardziej tradycyjnego. Gueuze to połączenie młodego i odleżakowanego lambika. Tym sposobem piwo jest nieco mniej kwaśne i bardziej strawne dla nowicjusza niż świeży lambik, jako że ten dojrzalszy jest jednocześnie bardziej neutralny smakowo i tamuje nieco rozbujałą kwaśność młodego. Nadal jednak gueuze pozostaje bardzo kwaśnym i nie do końca przewidywalnym piwem, owocem dzikiej fermentacji, polegającej na tym, że drożdże nie są dodawane przez piwowara, ale same, będąc obecnymi w powietrzu, osiadają w kadzi i rozpoczynają proces fermentacji. Romantyczna tradycja piwowarska w przypadku Gueuze Fond Tradition na szczęście nadal ma zastosowanie, toteż po osadzeniu się drożdży w kadzi, piwo jest przepompowywane do drewnianych beczek, gdzie jest pozostawiane na pozostały czas fermentacji. Butelkowane jest do zielonego szkła o pojemności 375 ml, zamykanego kapslem i owijanego z góry złotkiem. Etykieta jest raczej prosta, lecz ten fakt nie przeszkadza w niczym – czarny papier z nadrukiem przypominającym napis kredą na tablicy posiada pewien swojski urok.

Szaro-pomarańczowe piwo o dość puszystej jak na lambika pianie posiada zgodnie z oczekiwaniami dość kwaskowaty aromat. Najbliżej mu do mocnego, wytrawnego białego wina, trochę jest tutaj nut drewnianych i jabłek papierówek. Ponadto jest oczywiście również obecna typowa dla lambików octowość, lekka mineralność, a na dodatek trochę śliwek.

Smak jest zdecydowanie kwaśny i bardzo wytrawny, szczególnie w finiszu. Poza biało-winnym trzonem zmieszanym z zielonymi jabłkami, które nadają temu piwu lekkie zacięcie cydrowe, w finiszu czuć też trochę śliwek, wraz z dalekimi echami drewna i skóry. Jakościowo czuć że jest to produkt z górnej półki, jeśli zaś chodzi o subiektywne odczucia, to jest to dla mnie jednak trochę przesadzony poziom kwaśności. Brakuje mi tutaj chociażby śladowej, kontrującej słodyczy, która nadałaby Gueuze Fond Tradition nieco więcej harmonii. Kwaśność sprawia, że piwo jest bardzo rześkie, jej natężenie potrafi jednak wywołać gęsią skórkę, co nie jest specjalnie przyjemnym odczuciem. Jest to pierwsze gueuze jakie skosztowałem i podejrzewam, że z tym gatunkiem jest jak z whisky – trzeba się do niego przyzwyczaić, a pierwsze mało komu smakuje. Degustacja jest więc do powtórzenia, jak się trochę otrzaskam z tą odmianą lambika. Drugą połowę butelki wypiłem zagryzając zawartość wędzonym pstrągiem oraz swojską kiełbasą wędzoną. Co trzeba przyznać, jako akompaniament do jedzenia piwo nadaje się znakomicie, czyszcząc swoją zdecydowaną kwaśnością kubki smakowe. Pite saute jednak mnie nie przekonuje.

Ocena: 4/10