Maredsous 8 Brune – Duvel Moortgat – Belgia

Kolejne piwo niby to klasztorne, niby nie – warzone od 1963 roku przez Duvela „pod nadzorem wspólnoty monastycznej Maredsous”. Ciekawe ile w tym prawdy – braciszkom co prawda kłamać nie przystoi, ale decydenci z Duvel Moortgat mogą mieć inne podejście do sprawy. Maredsous 8 Brune to klasztorny dubbel w tradycji benedyktyńskiej, sam klasztor zaś, choć piękny, jest dość nowy (1873 rok) oraz pozbawiony burzliwej historii. Za to został wybudowany na wzór XIII-wiecznego klasztoru cysterskiego w Villers, i do dziś mieszkają w nim mnisi, wyrabiający własną odmianę sera, ale niestety nie warzący już własnego piwa.

Maredsous 8 Brune rozlewane jest do klasycznych czarnkowskich (hehe) baniaczków i opatrzone gustowną etykietą. Piana tego ciemnobrązowego dubbela jest obfita i towarzyszy pijącemu w kielichu aż do końca. W zapachu zgodnie z oczekiwaniami czuć mocno owocowość belgijskich drożdży, która w tym wypadku przejawia się obecnością nut dojrzałych bananów i czarnej porzeczki. Owocowość znajduje się na przedzie, ale zapach nie jest pozbawiony „ciemnych” elementów – trochę kawy i trochę gorzkiej czekolady wraz z palonością towarzyszą lekkiej kremowości z dodatkiem delikatnej woni alkoholu. W smaku jest to samo co w zapachu, ale w odwrotnych proporcjach. Te wysoko wysycone piwo bowiem smakowo nie jest już specjalnie owocowe. Owszem, banan i czarna porzeczka dalej są obecne, jednak w głównej mierze jest odczuwalne, że Maredsous 8 Brune to piwo ciemne. W pierwszym rzędzie czuć prażoną, gorzką czekoladę oraz kawę, również posmak jest czekoladowo-kawowy, w zakończeniu zaś czuć ziemisto-trawiasty chmiel, przy czym goryczka jest gorzko-czekoladowo-cierpka. Alkohol jest lekko obecny, jednak nie przeszkadza. Sprawia że piwo ma posmak określany mianem przyprawowo-szpitalnego, co w żadnym wypadku nie jest ujmą. Wydźwięk piwa jest więc dość wytrawny, chmielowo-czekoladowo-kawowo-alkoholowy, przy czym nutki owocowe, wprowadzające do piwa lekką kwaskowatość, są wprawdzie obecne, ale bardziej w tle. Tak bardzo w tle, że gdyby je odjąć, to mielibyśmy, przy charakterystycznej czekoladowej paloności oraz dość mocnej jak na dubbela goryczce, piwo które bardzo przypominałoby stouta. I w tym punkcie jest osadzona moja krytyka tego całkiem przyjemnego piwa – przy całej swojej złożoności aromatycznej jest zbyt ciemne, zbyt stoutowe, a za mało owocowe w smaku. Ku końcu kielicha owocowość zanika coraz bardziej, i coraz mocniejsze ma się wrażenie że Maredsous 8 Brune jest w istocie wysokoalkoholizowanym stoutem, kawowo-czekoladowym i przyprawionym ziemisto-trawiastym chmielem. A przecież nie o to w dubbelach chodzi.

Ocena: 6,5