Leikeim Premium – Leikeim – Niemcy

Jak to w życiu często bywa, wygórowane oczekiwania są przez rzeczywistość bezlitośnie smagane biczem rozczarowania. Spodziewałem się po Leikeimie Premium swoistej bomby chmielowej, gdy tymczasem Leikeim jest całkiem niezłym, ale na pewno nie wybitnym piwem, które goryczkowo nie wychodzi poza średnią. Browar Leikeim jest prężną firmą rodzinną działającą nieprzerwanie od 1887 roku w północnobawarskiej Frankonii. Na uwagę zasługuje przywiązanie rodziny Leikeim do krachli, którą zakończone są wszystkie produkty przedsiębiorstwa, wliczając w to lemoniady i soki owocowe. Ponadto okazjonalnie w browarze produkuje się nawet ocet piwny. Do galaretki z kurczakiem pasuje pewnie jak ulał.

Leikeim Premium wprawdzie etykietą nie zachwyca, ale za to ma porcelanową krachlę, bez której chyba bym na piwo nie zwrócił w sklepie uwagi. Browar rozbudził moje oczekiwania względem swojego produktu informacją umieszczoną na kontretykiecie o użyciu podczas warzenia szeregu odmian frankońskiego chmielu aromatycznego. W rzeczy samej, na necie można wyczytać sporo uwag od piwoszy, którzy zarzucają Leikeim Premium chmielową jednowymiarowość. Tym bardziej się ucieszyłem, jako że ten akurat rodzaj jednowymiarowości w moich uszach nie brzmi bynajmniej jak zarzut – vide świetny Flensburger Pilsner. Pełen apriorycznego zadowolenia otwarłem więc butelkę po to, aby skonstatować, że zapach jest mało intensywny, chmielowy ale również słodowy wraz z elementami cytrusowo-miodowymi. Później słód z zapachu znika, ale nadal woń jest mało intensywna. Piana, choć mieszanoziarnista, jest w dużej mierze puszysta i tworzy czapę, jak we wzorowym niemieckim pilsie, natomiast kolor jest raczej słomkawo-złoty, co nie do końca widać na załączonym zdjęciu. W smaku faktycznie spodziewana jednowymiarowość, przy czym piwo miast być konkretnie chmielowym, jest niestety chmielowo-wodniste. Słód wraz z miodowatymi akcentami jest umiejscowiony daleko w tle, na przodzie aromatu czuć głównie chmiel, aczkolwiek niestety nie goryczkowy a de facto sam aromatyczny. Goryczka jest w związku z tym średnio-lekka, spodziewałem się czegoś dużo bardziej konkretnego. Zmienia ona wprawdzie wraz z piciem nieco swój charakter, stając się ostrzejsza, ale czuć ją de facto jedynie na samym środku podniebienia, nie zachwyca więc swoim zasięgiem. Chmiel też z drugiej strony nie charakteryzuje wybitna aromatyczność, czuć pewne elementy ziołowe, trochę mniej orzechowych, za to de facto jest brak zielonych, trawiastych elementów. Wysycenie jest średnie i drobnoperliste, natomiast samo piwo jest zbyt wodniste, byłoby dużo lepsze przy większej goryczce bądź aromatyczności. Całość jest wprawdzie niezła i całkiem przyjemnie się ją pije, ale niestety piwo sprawia wrażenie robionego na czuja, niedbale, bez konceptu. Czuć przyprawioną różnymi rodzajami chmielu wodę. Lekką, chmielową i niezłą, ale rozczarowującą.

Ocena: 5,5