Prasłowiańskie piwo z prastarych borów strong lagerami płynących

Żubr. Szkoda takiego sympatycznego zwierzęcia na tak kiepskie piwo. W każdym razie jakbym był żubrem, to bym się pewnie obraził. Aż dziw, że tego trunku sprzedaje się w Polsce rocznie 4,5 miliona hektolitrów. Choć nie, po chwilowym wahaniu wcale tego nie uważam za dziwne. W zasadzie nie przypominam sobie, żebym kiedykolwiek wypił całego Żubra. Parę razy od kogoś skosztowałem i miałem dość. Toteż kiedy na ostatnią jesień wypuszczono na rynek Żubra Ciemnozłotego, przeszedłem nad jego istnieniem do porządku dziennego bez zajmowania się nim. Niedawno dostałem przesyłkę z piwem w butelce bez etykiety oraz szklanicą na której widnieje napis „Intensywny w barwie, bogaty w smaku” oraz spersonifikowaną kartką, odwołującą się do mojego bloga. „Już wkrótce odsłonimy rąbka tajemnicy” – ten rąbek to zaślepka na firmowym kapslu Żubra. Dziękuję, sam sobie go potrafię odsłonić.

Nowy Żubr Ciemnozłoty ma nieco zmienione parametry względem tego sprzed roku, teraz ma 13,6% ekstraktu oraz 6,5% alkoholu. Czyli nieco mniej alkoholu, ale za to ilość nieodfermentowanego ekstraktu również mniejsza. Nie wiem jaki piwo ma reprezentować gatunek, nie cierpię też na fetysz płytkiego odfermentowania, ale jeśli piwo jest tak głęboko odfermentowanym lagerem, to zazwyczaj nie oznacza to niczego dobrego.

W słodkawym zapachu lekko opiekany słód i karmel, z akcentami mydlanymi oraz chmielowymi, które po jakimś czasie zanikają. Delikatne nuty alkoholu. Smak jest słodki z obecną delikatną cierpkością alkoholową, opiekano-karmelowy. Kończy się lekką, cierpką, czyli częściowo alkoholową goryczką. Po paru chwilach w gardle pozostają w zasadzie tylko nieznaczne opary alkoholowe oraz resztki słodowości.

Piwo jest lepsze od szeregowych strong lagerów dostępnych na rynku, ale celuje chyba właśnie w ten segment. Leży na żołądku, a wraz z ogrzaniem alkohol staje się nieznośny. Cóż mogę napisać, każda potwora znajdzie swojego amatora. Ja dziękuję, postoję. (Ocena: 2,5/10)