Ožujsko Pivo – Zagrebačka Pivovara – Chorwacja

Nazwa tego piwa, kojarząca się większości Polaków dość jednoznacznie, jest podwójnie myląca. Po pierwsze, mimo że Ožujsko Pivo to niezbyt dobre piwo, to jednak daleko mu do typowo żulowskich produktów z naszych starych, złych Głubczyc. A po drugie, po chorwacku Ožujsko oznacza ponoć „marcowe”, a z tym bawarskim rodzajem piwa Ožujsko Pivo nie ma raczej nic wspólnego. Brązowa butelka i średniawa etykieta, mająca jednak ze względu na nazwę piwa dla mnie pewne walory komiczne, kryją piwo, które pewien znajomy ochrzcił mianem „gorszego Tyskiego”. Aż tak źle moim zdaniem nie jest, ale faktycznie Ožujsko Pivo ponad poziom naszego koncerniaka nie wystaje.

Zapach ma raczej niewyraźny, jakby obły, słodowy z nutką jabłka. Kolor typowo pilsowy, nie za jasny, co nie chroni piwa jednak od wodnistości. Piana jest niestety typowa dla tego regionu, mianowicie raczej gruboziarnista i szybko opadająca. Wysycenie jest w butelkowej wersji dość mocne, choć i tak mniejsze niż w ewidentnie przegazowanym Ožujsku lanym z kija. Goryczki piwo ma w sobie niestety tyle co kot napłakał, a poza tym niestety jest również pozbawione cech charakterystycznych. Ožujsko Pivo jest trochę kwaskowate, trochę goryczkowate, trochę słodowate, a nader wszystko mocno wodniste. Można je pić, ale trzeba się nastawić na byle jakie, mało aromatyczne, za bardzo gazowane, typowo południowe piwo do gaszenia pragnienia i nic więcej. Końcowa uwaga jest taka, żeby wystrzegać się wersji lanej, jako że jest jeszcze bardziej nagazowana, kwaśna i bezaromatowa. Ožujsko Pivo z nalewaka jest więc bardzo podobne do robiącego nie wiedzieć czemu furorę na Bałkanach, ohydnego i absolutnie niepijalnego Tuborga Green. Butelkowa wersja na szczęście jest o niebo lepsza, choć w dalszym ciągu kiepska.

Ocena: 3