Ritter Kahlbutz Männerstolz – Münch-Bräu Eibau – Niemcy

Przedstawiam Państwu Christiana Friedricha von Kahlbutza. To ten obleśny jegomość na etykiecie, opatrzony fryzurą a la „czeski metal”. Ciekawostką dotyczącą tego XVII-wiecznego szlachcica z Marchii Brandenburskiej jest to, że jego trup do dzisiaj nie uległ rozkładowi, przy czym nie był sztucznie mumifikowany. Wedle legendy jest to boska kara za morderstwo którego miał się dopuścić w 1690 roku. Przed sądem z braku świadków uwierzono mu na szlacheckie słowo w jego niewinność, przy czym zaklinał się, że jeśli kłamie to niechaj jego trup nigdy nie ulegnie rozkładowi. No i sobie nawarzył. Jego domniemaną ofiarą był pasterz, a poszło o kobietę – narzeczona pasterza ponoć odmówiła Kahlbutzowi swojego dziewictwa, w związku z czym chłop zapałał żądzą zemsty i uśmiercił pasterza. Cała oprawa graficzna piwa noszącego jako nazwę imię Kahlbutza wraz z dopiskiem „duma mężczyzn” nawiązuje do seksualnych dokonań rycerza, który miał mieć 11 ślubnych i 40 nieślubnych dzieci. Z tego też powodu piwo jest opisane na etykiecie mianem „mocnego piwa pełnego potencji”, z czego błędnie wywnioskowałem, że jest to strong lager, podczas gdy jest to jasny bock. Ja za rogacizną nie przepadam ogólnie a za jasną już w szczególności, chociaż wydaje mi się że nawet biorąc to pod uwagę, w zestawieniu z innymi jasnymi koźlakami jakie miałem okazję skosztować, ten wypada nadzwyczaj blado.

Wbrew hasłu z etykiety kolor jest ciemnozłoty, a nie czerwono-brązowy, powstaje pytanie czy w browarze Münch Bräu Eibau pracują daltoniści czy może sami nie wiedzą co warzą. Gęsta piana tworzy drobnoziarnistą, dość trwałą koronkę, która jest niestety jedyną pozytywną cechą tego piwa. Zapach jest mocno słodowy, tak że można go określić mianem gęstego. Elementy zbożowe mieszają się ze słodkawymi, a całkiem mocne nuty jabłka z mokrym kartonem. Chmielu też trochę czuć, tyle że bardziej w tle. Nie jest to dobry zapach. Smak jest dość intensywny, słodowo-słodko-cierpki. Tak jak w zapachu, chmiel jest usadowiony w tle, choć nadal odczuwalny, a goryczka w związku z tym jest dość lekka. Piwo jest zresztą bardziej cierpkie niż gorzkie. Słodowość jest typu ciężkiego, przygniatającego, a jednocześnie piwu kompletnie brak głębi smakowej. Z czasem coraz bardziej staje się odczuwalny alkohol, który jest obecny w proporcji 6,8%. Przyczynia się do ciężaru piwa, uwydatnia jego cierpkość, a jednocześnie nie przeciwdziała w najmniejszym nawet stopniu owemu braku głębi aromatu. A na dodatek mokry karton też jest obecny w smaku. Wysycenie jest średnio-niskie, piwo zaś skrajnie niedobre. Z wielkim trudem domęczyłem je do końca.

Ocena: 1,5/10