Duckstein – Mecklenburgische Brauerei Lübz – Niemcy

Duckstein wbrew pozorom po niemiecku nie znaczy Kaczogród, co nie oznacza, że w przypadku tego wyszukanego piwa nie można się spodziewać bajkowych doznań zmysłowych. Reklamowane i sprzedawane jest jako produkt luksusowy dla koneserów, szukających wysokojakościowych trunków. Znajduje to odzwierciedlenie w bardzo eleganckim opakowaniu, ale również i w cenie, która jest 2-3 razy wyższa niż w przypadku innych niemieckich piw. Duckstein warzony jest od niedawna w meklemburskim browarze należącym do Holstena, ale pierwotnie pochodzi z okolic Braunschweigu. Jest to o tyle ciekawa sprawa, o ile gatunkowo Duckstein to w zasadzie altbier, przynajmniej w takim stopniu w jakim Brackie Mastne to bitter. Tymczasem regionem, w którym warzy się altbiery jest Nadrenia, a szczególnie okolice Düsseldorfu. Kolejnym wyznacznikiem Ducksteina jest „leżakowanie na drewnie bukowym”. Jak to przeczytałem to od razu pomyślałem że jeśli chodziłoby o drewniane beczki, to napisano by to wprost, a „na drewnie” może równie dobrze oznaczać wrzucenie paru sztachet do kadzi. Moje myśli powędrowały w kierunku Kalifornii, gdzie się ponoć wina aromatyzuje drewnem w bardzo ekonomiczny sposób, a mianowicie dosypując do kadzi trociny. Poszukałem więc informacji na temat Ducksteina na necie i faktycznie dobrze przeczuwałem – właśnie na tym polega owo „leżakowanie na drewnie”. Bardzo ekonomiczny sposób leżakowania, który chyba nie do końca usprawiedliwia wysoką cenę. Niemniej jednak smakowo piwo jest jej warte.

Jak już wspomniałem, opakowanie ma na równi z otoczką sprawiać wrażenie luksusowego, toteż butelka ma ładny i oryginalny kształt, bardzo elegancką, małą etykietę oraz firmową banderolę, na której w dodatku widnieje podpis browarmistrza odpowiedzialnego za warzenie Ducksteina, który swoim nazwiskiem ręczy za jakość wyrobu. Bardzo pozytywny i znaczący gest. Znaczące jest również że piwa o klasie Ducksteina są opatrywane takim podpisem, a woda kanalizacyjna typu Harnasia nie jest. Po odkapslowaniu butelki wynurza się z niej zapach słodowo-chlebowy, zalatujący nieco wędzonką. Poza również odczuwalnym karmelem czuć jeszcze owocowość, przy czym bardziej w tle są to rodzynki, a bardziej z przodu porzeczka czerwona. Pod słodowo-owocowym obłokiem zapachowym czuć też chmiel aromatyczny. Kolor piwa według etykiety ma być czerwonym blondem i faktycznie, piwo wygląda jak średnio mocna herbata, co zdaje się odpowiadać opisowi. Jak na altbier jest więc dość jasne. Piana jest elementem, który jest niedopracowany. Jest mieszanoziarnista, szybko zanika i nie pozostawia po sobie żadnych pozostałości na szkle. W smaku piwo jest świetne, choć jednocześnie niezbyt intensywne. Tutaj owocowość typu rodzynkowego, do której czerwona porzeczka jest ledwo wyczuwalnym tłem, jest niesiona delikatną słodowością, z wyczuciem doprawioną karmelem, kończąc się wyraźnym, choć niespecjalnie gorzkim, trawiasto-chmielowym finiszem. Chmiel użyty wydaje się być bardziej aromatyczny niż goryczkowy, co dodaje piwu delikatności. Drewna mimo usilnych starań niestety nie wyczułem, ale te trociny mogą być odpowiedzialne za inne elementy aromatu, chociażby za delikatne akcenty dymu. Wysycenie jest średnie z tendencją zniżkową, a przy tym drobnoperliste, gęstość zaś najwyżej średnia. Wszystko to sprawia, że Duckstein Original jest piwem łagodnym i delikatnym w swym smaku, a jednocześnie bogatym i dalekim od wodnistości. Jest to wysokojakościowy trunek, posiadający jednocześnie bardzo wysoki współczynnik pijalności i sesyjności. Super!

Ocena: 8