Ciechan Miodowe – Ciechanów – Polska

Piwa miodowe są, poza baltic porterem, niewątpliwie polską specjalnością. Nie kojarzę żeby browary w jakimkolwiek innym kraju z takim upodobaniem mieszały piwo z miodem, u nas zaś mało jest browarów które nie mają w swoim portfolio przynajmniej jednego piwa miodowego vel które przynajmniej epizodycznie się tym piwnym podgatunkiem przynajmniej raz w ciągu swojej działalności nie zajmowały. Produkty piwno-miodowe wydają się być pewnym nawiązaniem do staropolskiej tradycji picia miodu pitnego, przy czym jakościowo istnieje tutaj spora rozpiętość. I dobrze, konkurencja musi być i wpływa korzystnie na rozwój. Na początek zdecydowałem się wziąć pod lupę chyba najpopularniejsze z polskich piw miodowych, ale i jedno z najdroższych, czyli Ciechana Miodowego.

Używanie generycznych etykiet dla produktów z jednego browaru nie musi być złym pomysłem, o ile graficzna podkładka jest odpowiednio estetyczna. Nie ma to niestety miejsca w przypadku Ciechana którego etykiety w moim odczuciu są byle jakie. Zawartość butelki ma mętną od miodu, dość jasną i apetyczną barwę oraz ponadprzeciętnie krótkotrwałą, burzliwą pianę. Na koronkę nie ma co liczyć. Wysycenie miałem niskie, choć to ponoć zależy od partii a nawet butelki. Zapach jest oczywiście słodki, niestety aż za słodki. Przypomina górę miodu posmarowaną na cienką kromkę chleba, co oznacza że słodu jednak trochę czuć. Chmielu za to niestety wcale. Miodowa woń jest bardzo intensywna, nie znam się niestety na aromatach różnych rodzajów miodu, ale zapach miodu w Ciechanie Miodowym ma dość silne, lekko duszące cechy propolisu. Smakowo jest wprawdzie za słodkie, ale kleikowatym bym go nie nazwał, w każdym razie jest na szczęście mniej słodkie od Magnusa. Czuć, że to piwo ale dopiero na drugim miejscu, jak kubki smakowe przebiją się przez falę miodu i poczują lekkie elementy chlebowego słodu. Posmak słodu jest jednak spychany głęboko w tło przez miód, którego słodycz po przełknięciu osadza się na podniebieniu. Chmielu nie wyczułem, goryczki de facto nie ma wcale, co czyni te piwo wybitnie damskim. Jest w miarę wyważone i dość dobre, choć faktycznie trochę zbyt słodkie, natomiast sztuczności w smaku nie wyczułem, a i sam aromat użytego miodu jest dość nietuzinkowy. Trzeba jedynie uważać, bo ponoć w butelkach miód czasami zaczyna odfermentowywać, co sprawia że wybuchają, rażąc kawałkami klejącego się od słodyczy szkła wszystko w promieniu nawet paru metrów.

Ocena: 6/10