Borbecker Helles Dampfbier – Stern-Brauerei – Niemcy

Padłem ofiarą podłego oszustwa! Zakupiłem w południowej Bawarii piwo mające Dampfbier w nazwie, które okazało się nie dość że z północnoniemieckiego browaru, to jeszcze zwykłym lagerem typu dortmundzkiego, a nie żadnym dampfbierem. Cieszyłem się jak dziecko na degustację piwa z gatunku hybrydowego, powstałego z biedy i konieczności w XIX-wiecznej Bawarii, a dostałem mdłego sikacza, który mnie w błąd wprowadził swoją bezczelnie nawiązującą do innego stylu piwa nazwą. Borbecker Helles Dampfbier jest dampfbierem bowiem na takiej samej zasadzie, na jakiej spółka o nazwie „Republika Afrykańskiej Laponii” byłaby państwem a spółka o nazwie „Browar Gontyniec” jest browarem. Z odrobiną dobrej woli tylko mogę dojść do wniosku, że nazwanie tego piwa dampfbierem wyniknęło nie z chęci oszukania klienta, tylko ze zwykłej niewiedzy – może w Stern-Brauerei nikt po prostu nie słyszał o tym archaicznym piwnym stylu. Żeby Borbecker Helles Dampfbier było przynajmniej dobrym piwem, ale niestety nie jest.

Po etykiecie obiecywałem sobie wiele, jest bardzo ładna kolorystycznie, z odwzorowanymi zabudowaniami browaru. Na kontretykiecie znajduje się informacja, że receptura tego piwa jest autorstwa pierwszych browarmistrzów z browaru Stern. Cóż, nie jest to browar stary, ma ledwo ponad 100 lat, ale prawdopodobnie wówczas piwo zostało tak myląco nazwane, w zagłębiu Ruhry nie wiedziano być może po prostu jakie piwo wynaleźli krótko wcześniej bawarscy biedacy. Kolorystycznie piwo nawiązuje do słomki, do której ostatnio ewidentnie mam pecha, piana zaś jest raczej drobna, ale zbyt aktywna i przez to szybko zanikająca. Zapach to absolutnie nic nadzwyczajnego, początkowo chlebowo-słodowy, później element chlebowy zanika i pojawia się woń ziarna, poza tym jest lekko słodkawy. No i jest nuta jabłka, która jednak w wypadku Borbeckera bardzo przeszkadza. Interesującą rzeczą jest, jak z pozoru podobne elementy kompozytowe aromatu w jednym piwie harmonijnie ze sobą współgrają, a w innym piwie się ze sobą kłócą. Jabłka w aromacie lagera to dość częsta sprawa, jednym razem są świetnym, orzeźwiającym elementem, innym razem wykrzywiają nozdrza i przeszkadzają. Borbecker Helles Dampfbier niestety należy do drugiej kategorii. Jabłkowość pachnie trochę zgnile, zbyt intensywnie i zbyt słodko. Byłbym zapomniał – chmielu w zapachu nie czuć w ogóle. Smak jest przede wszystkim dość wodnisty. Piwo jest wybitnie słodowe, aczkolwiek jest to słodowość mdła, pozbawiona jakiegokolwiek polotu. Jabłka w samym smaku czuć mniej intensywnie niż w zapachu, co trochę ratuje te piwo. Aromat jest odczuwalny de facto tylko w trakcie picia, nie pozostaje bowiem w ustach po przełknięciu, znikając szybko i ciągnąc za sobą zupełnie niespektakularną, niemalże nieuchwytną goryczkę. Wysycenie jest średnie. Nie dość że piwo rozczarowało mnie swoim gatunkiem, nie przystającym nijak do nazwy, to w dodatku samo w sobie jest mdłe i bez charakteru. Jest lekko słodkawe i w miarę picia z neutralnego staje się denerwujące. Piłem piwa dużo gorsze, ale z niemieckich nie było ich zbyt dużo.

Ocena: 3