Magnus Magister Knights’ Beer of Rodos – Magnus Magister – Grecja

Magnus Magister to drugie piwo z jedynego rodyjskiego browaru, i to dużo lepsze niż Magnus Premium. Nazwa i etykieta są celebracją państwa Suwerennego Rycerskiego Zakonu Szpitalników św. Jana z Jerozolimy, którzy odbili wyspę Rodos z rąk Bizancjum po tym jak kolejno zostali wypędzeni przez Mameluków z Akki w Ziemi Świętej i wynieśli się z Cypru. Od 1309 do 1522 roku wyspa była w posiadaniu Joannitów, którzy tym samym de facto kontrolowali handel we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego. Było to solą w oku Sulejmana Wspaniałego, który postanowił podbić wyspę. Trzecia próba inwazji wyspy przez wojska muzułmańskie okazała się skuteczna, jednak za ogromną cenę. Przybyli na około 300 statkach Turcy wraz z armią liczącą 100 000 ludzi (sam desant zajął dwa tygodnie) stracili podczas bezowocnych ataków na miasto Rodos mniej więcej 30 000 żołnierzy, przy minimalnych stratach po stronie krzyżowców. W końcu jednak udało im się na tyle zniszczyć mury, że Joannici musieli się zdecydować na zakończenie ich obecności na Rodos, ale wytargowali bardzo korzystne poddanie się Turkom. Zagwarantowano im bezpieczną ewakuację, brak grabieży miasta i odstąpienie od konwersji kościołów na meczety. Wśród rycerzy, który udali się po poddaniu miasta na Kretę był też jak na ironię nowicjusz Jean de Vallette, który później obronił nową siedzibę Joannitów, Maltę, przed tym samym Sulejmanem Wspaniałym, który pozwolił mu opuścić Rodos. 

Piwo nawiązuje więc do tych zamierzchłych czasów swoją nazwą oraz etykietą z herbem Joannitów. Rozlewane jest do brązowych butelek, za sprawą czego odpada stęchły zapach skunksa, który jest obecny w Magnusie Premium. Wizualnie piwo jest wszak gorsze – słomkowy kolor i mało puszysta i krótkotrwała piana stanowią wcielenie bylejakości. Zapachowo jednak Magnus Magister mógłby być niemieckim piwem, a to jest komplement jeśli chodzi o piwa południowe. Zbożowy słód, rzadkość wśród południowoeuropejskich lagerów, miesza się tutaj bowiem z wyraźnym trawiastym chmielem. Na kontretykiecie widnieje zapewnienie, że piwo jest doprawiane poza chmielem również lokalnymi ziołami aromatycznymi, tutaj jednak jest rozczarowanie, bowiem żadnych takowych w Magnusie Magister nie wyczułem. 

Wysycenie jest niskie do średniego, smak natomiast jest w porządku, a to jest już coś. Niestety, ponownie jest to lekki wodniak, ale słód jest lepszej jakości niż we wszystkich innych greckich lagerach jakie piłem, za sprawą odczuwalnej zbożowości i braku koncernowej kwaskowatości. Nachmielenie jest podobne do Magnusa Premium – średnio intensywne, czyli jak na południowca dość wysokie i wyraźne, z przyjemną i trwałą goryczką w finiszu. Miękkie i przyjemne piwo z trochę zbyt niską pełnią, ale za to poprawnie zaakcentowaną zbożowością i trawiastą chmielowością. Niezły pilsik, a jak na Europę południową – dobry pilsik. 

Ocena: 5,5