Problem z kwachami

Pamiętacie zapewne chyba najfajniejsze powiedzonko z krótkiego, żartobliwego filmiku "Sh!t Beer Geeks Say"?

Brzmiało ono - "Cholera, to piwo jest popsute! No chyba że to lambic, wówczas jest świetne!"

Żarty żartami, ale jest sporo prawdy w tej reakcji na kwaśne piwo.

Sour ale to rodzaj piwa, którego odbiór chyba w największym stopniu uzależniony jest od narracji jaką narzuci jego autor.

Jeśli powie, że nie miało być kwaśne, to ludzie będą kręcić nosem że zepsute.

Jeśli powie, że miało być kwaśne, to będą kiwać głową z uznaniem.

Rodzi to szereg ciekawych konsekwencji.

Po pierwsze, można się zastanowić czy ten gatunek powinien być traktowany na poważnie, skoro ciężko go brać takim jakim jest, bez powyższej narracji. Narracja jest w tym wypadku integralną częścią piwa. Pils czy AIPA, a także inne style, to piwa które można pić bez instrukcji obsługi. Ktoś może stwierdzić że piwo jest za gorzkie, ale na pewno nie będzie rozmyślał nad tym czy aby nie jest zepsute. Z kwasami jest inaczej.

Załóżmy że ktoś dostaje kwasa, podanego jako niewiadome piwo. Bierze wdech, unosi mu się jedna brew. Bierze łyka, unosi mu się brew druga, a oczy błagająco pytającym wzrokiem wlepione są w człowieka który podał to piwo. On z kolei bezradnie rozkłada ręce i mówi "No nie wiem co to ma być za piwo, nie mam pojęcia czy miało wyjść kwaśne". Co wtedy o takim piwie sądzić, w zupełnym oderwaniu od stylu deklarowanego przez piwowara? Oczywiście wraz z obyciem człowiek uczy się rozpoznawać intencjonalnego kwasa od takiego który jest wynikiem przypadkowego zepsucia. Ale właśnie, musi się tego nauczyć. Może się też nauczyć lubić kwaśne piwa (mnie się ta sztuczka póki co udaje tylko w ograniczonym zakresie). Jeszcze inną kwestią jest to, że przypadkowe zakażenie może dać świetny efekt, co też już przerobiłem. No ale ja nie o tym.

Po drugie, z innej strony, przyjmując że ludzie są w stanie wielbić piwo dzięki nadanej mu narracji, mimo że w przypadku narracji odwrotnej uznaliby je za wadliwe i nie do wypicia - to czy to prawidło dałoby się rozciągnąć również na inne wady? To piwo wali dwuacetylem! Ale ono miało takie być! A, to co innego. No ale tu jest pełno siarki! No nic dziwnego, nazywa się Smok Wawelski nie bez kozery. Przyjmijmy na chwilkę że z każdą wadą dałoby się zrobić taką sztuczkę, mimo że na dzień dzisiejszy nie wydaje się to prawdopodobne.

Czym w takim razie jest wada w piwie? Jest pewnego rodzaju odbiegnięciem od ustalonej normy. Czy słowo 'wadliwe' w odniesieniu do piwa zachowałoby w sytuacji opisanej powyżej, sytuacji świata (piwnego) bez norm swoje wartościujące znaczenie? Oczywiście że nie.

Czy buntujemy się wewnętrznie wobec takiej wizji? Pewnie tak. Podświadomie myślimy że byłoby to przegięcie. Jednak według wielu, najprawdopodobniej trafnych teorii dotyczących przekraczania granic (na przykład teorii rozbitych okien) jedna transgresja pociąga za sobą następną. Czy koniec końców tak będzie wyglądał świat piwa craftowego, gdy cała ta 'rewolucja' zostanie doprowadzona do jej logicznego końca?

Nie wiem. Ja tutaj jestem tylko od zadawania pytań.

W tym wpisie przynajmniej.

I jeszcze na koniec - to nie jest absolutnie tekst wymierzony w kwaśne piwa. Da się jednak zauważyć że głównie za ich sprawą następuje przeniesienie punktu ciężkości z samego piwa w stronę narracji jaka mu towarzyszy. Nie jest to (jeszcze) przeniesienie całkowite, ale jako zjawisko jest moim zdaniem całkiem ciekawe.