Sześciopak polskiego craftu 19

Przez te wszystkie festiwale dawno nie było na tych łamach sześciopaku, za sprawą czego nazbierało mi się trochę ‘staroci’, biorąc pod uwagę tempo w jakim rynek jest obecnie zalewany debiutami. Czas zakasać rękawy i wziąć się do roboty

Po serii średnich, a nawet kiepskawych piw Wrężel powoli chyba dochodzi do formy, przynajmniej jeśli wziąć za probierz jego DIPA (ekstr. 19,1%, alk. 8%). Hopheadzi mogą się czuć zawiedzeni, bo jak na styl piwo smakuje raczej subtelnie, a przy tym słodowo, ale mnie właśnie urzekło jego zbalansowanie. Ziołowe, trochę tropikalno-cytrusowe akcenty chmielu są wyraźne, nie trzeba się ich domyślać, ale nie dominują, tak że karmel i ciasteczka od słodów robią również wrażenie wzmożonej obecności. Co ciekawe, wpierw odczuwalna jest delikatna gorycz, a po przełknięciu robi się bardziej słodko. Wbrew krytycznym głosom wobec tego piwa nie odnotowałem w nim odczuwalnej nadreprezentacji alkoholu. Być może miałem szczęście. (7/10)

Postanowiłem dać jeszcze jedną szansę kontraktowcowi Brodacz, który mnie dotychczas nie zachwycił, a którego piwa są jednocześnie jednymi z droższych na rynku. No ale saison z owocem bzu, to brzmi nieźle. Niestety, okazało się że piwo dostało swoją nazwę Bez Sensu (ekstr. 12,6%, alk. 5,5%) nie bez kozery. Tak jak bowiem zapach potrafi jeszcze w miarę zaciekawić (banan, ciasto drożdżowe, jabłko, delikatny fenol,... ale bzu to raczej brak), tak smakowo jest to wygazowana, wodnista, omal bezsmakowa tragedia, w której na dodatek najmocniejszy element, czyli fenol, wyodrębnia się w nieco apteczny sposób. Bez sensu? No raczej. Za to nie wiem czy kiedykolwiek piłem tak trafnie nazwane piwo. (3/10)

The Kindest Of Ales (ekstr. 15%, alk. 6%), uwarzony w browarze Reden dla stonerowców z Jack Daniels Overdrive wyszedł podobnie miękko jak niedawna, bardzo przekonująca Piana Szamana. Nuty kwiatowe i cytrusowe są łamane zanikającą nutką liczi, wszystko jest osadzone na całkiem konkretnej, karmelowej bazie słodowej i punktowane rześką nutką grejpfruta w średnio gorzkim finiszu. Szmacianego wtrętu, obecnego w zapachu, w smaku na szczęście brak. Piwo pijalne, smaczne, zbalansowane. (6,5/10)

Banany Na Rauszu (ekstr. 12%, alk. 4,6%), druga z redenowych nowości, oferuje przewagę nut bananowych nad wędzonymi, przy akompaniamencie akcentów słodowych. Ogniskowo-śliwkowa wędzonka w mało intensywnym, wręcz nieco wodnistym smaku z czasem chyli się zdecydowanie ku śliwce, czemu towarzyszy stopniowe zanikanie estrów bananowych. Jeśli chodzi o klasyczne wędzonki, to wolę takie z przytupem. Tutaj zaś wszystko jest zbyt subtelne, żeby spełniało swoją rolę. Dzięki swojej miękkości jest jednak niezłe i pijalne. (6/10)

Kiss The Beast (alk. 8,5%), nowe, wspólne dzieło AleBrowaru i Birbanta, to „belgian ultra IPA” z natężeniem alfakwasów o sile 200 IBU. No i z jednej strony mamy w nim to, co w nim powinno być, czyli żywiczne i owocowe (najbliżej chyba ananasowym) akcenty chmielu wraz z belgijską, pieprzną fenolowością i subtelnymi estrami. Z drugiej strony, są tutaj nuty, których być nie powinno, czyli wyczuwalna już w aromacie łodygowość oraz silne nuty siarkowe i rozpuszczalnikowe. Te ostatnie w smaku nabierają na sile, kuliminując w nieprzyjemny sposób w finiszu. Chmiel próbuje z tym walczyć, ale udaje się to mu tylko częściowo. Nie jest to bynajmniej potworek pokroju ‘quadrupla’ z Fortuny, ale ciężko jest odczuwać przyjemność z jego picia. Szkoda, szczególnie biorąc pod uwagę poprzednie dwie, bardzo udane nowości z AleBrowaru. (4/10)

Artezan w butelce, yay! Mera IPA (ekstr. 15%, alk. 6,5%) ma być klasyczną ajpą, i takową jest w istocie. Żywica, mango, grejpfrut i ... morela, czyli ja przynajmniej wyczuwam pewne subtelne nawiązanie do angielskiej wersji stylu. Jest też sporo białych nutek z pogranicza melona i albedo, co mi akurat odpowiada. Wbrew parametrom piwo jest dosyć lekkie, co sprzyja jego rześkości. Goryczka nie przytłacza, mimo względnej wytrawności piwa zadbano o balans. A to z kolei przekłada się na bardzo wysoką pijalność. Świetne piwo, „do picia wiadrami”. Ale z umiarem proszę, bo 6,5 alko. (7,5/10)

Od średniej dwóch piw do powtórzenia na sześciopak widzę że póki co nie ma nadziei na odchylenia. Artezan potwierdza swoją klasę, Wrężel zaskakuje pozytywnie, AleBrowar i Birbant negatywnie, Brodacz szczerze mówiąc nie do końca jest zaskoczeniem, zaś świętochłowicki Reden wypadł całkiem solidnie.