Warmiak – Kormoran – Polska

Co jak co, ale jeśli chodzi o stronę wizualną piwa to browar Kormoran przoduje w Polsce. Nie dość, że firmowy kapsel jest stylowy i elegancki, tak jak i krawatka, to jeszcze większość piw z tego olsztyńskiego browaru ma cieszącą oko etykietę. Na Warmiaku widnieje jegomość przypominający Zagłobę wraz z kuflem na tle drewnianych beczek, a wszystko na etykiecie o pergaminowej kolorystyce. Gustownie. Warmiak to piwo które zainkasowało szereg medali, i to w konkursach gdzie, jak mniemam, nie liczy się „hojność” browaru wobec jurorów, tylko autentycznych przeglądach piwnych na których liczy się smak. Co ciekawe, jest to piwo niepasteryzowane, ale ciemne, rzadkość na naszym rynku. 6,5% alkoholu i 14,5° ekstraktu zapowiadają treściwą zawartość butelki, czas więc zabrać się za 

dzieło.

Zapach przypomina chleb razowy zmieszany z elementami owocowymi, czuć też lekką ziemistość i chmielową goryczkę. Piana jest gęsta, drobnopęcherzykowa i ciemnawa. Oblepia szkło aż miło i ubywa jej bardzo wolno, tak wolno że się człowiek niecierpliwi kiedy wreszcie zrobi pierwszego łyka, ten element więc jest bez zarzutów. Piwo jest nieprzejrzyste, o kolorze ciemnobrązowym przechodzącym na bokach w bardzo ciemną czerwień. Jak na moje oko oczywiście, idę o zakład, że kolor to by znacznie precyzyjniej opisała kobieta. Smakowo jest wprost fenomenalnie! Po wywęszeniu w zapachu owej ziemistości bałem się, że piwo będzie zbyt gęste i ciężkie jak na mój gust i mile się dałem zaskoczyć. Piwo ma smak słodkawy z lekką goryczką w posmaku, która wraz z piciem staje się bardziej intensywnie odczuwalna i trwała. Po pierwszym łyku jest jej bardzo mało, jednak po wychyleniu już jednej trzeciej kufla czuć ją bardzo wyraźnie. Nachmielenie, które po pewnym czasie na podniebieniu pozostawia ślady aromatu orzechów laskowych jest łagodzone przez lotne, słodkawe nuty, natomiast nie jest to mimo ekstraktu przyciężkie piwo. W smaku właściwym zaś czuć trochę chleba, trochę owoców leśnych i śladowe elementy dymu. Wysycenie jest średnio-lekkie, drobnoperliste, ergo aksamitne. Alkohol czuć w głowie, ale nie w smaku – jest znakomicie wkomponowany w całość, nie ma mowy o jakiejkolwiek spirolowatości. Moje obawy po zapachu zostały doszczętnie rozwiane. Warmiak to piwo które zasłużenie wygrywa medale i z którego możemy być dumni. Znakomicie się nadaje jeśli chcemy się pochwalić komuś z zagranicy osiągnięciami polskiego browarnictwa.

Ocena: 8,5

Addendum 18.05.2011: Chyba się trochę zagalopowałem z ówczesną oceną Warmiaka, niemniej jednak w dalszym ciągu jest to świetne piwo i być może najlepszy dunkel jaki miałem okazję pić. Z elementów smakowych nie wymienionych przeze mnie w pierwotnej recenzji należy wymienić bardzo ciekawą, wręcz narzucającą się lukrecję w posmaku.

Ocena: 7,5