Dlaczego mnie nie ciągnie na Oktoberfest?

Parę dni temu zakończył się Oktoberfest. Niby jest to piwny mokry sen każdego mężczyzny – pojechać pod koniec września do Monachium, żeby wziąć udział w największym piwnym festiwalu świata. 16 dni, 6,4 miliona gości, 100 000 miejsc w namiotach festiwalowych. Niemalże 7 milionów litrów piwa, 116 wołów,  70 tysięcy golonek, 120 tysięcy kiełbas. Tradycja sięgająca 1820 roku. Mimo to ostatnio oddałem się dość krótkiej w sumie refleksji na ten temat i stwierdziłem że mimo że jestem tradycjonalistą, cenię niemieckie piwowarstwo oraz lubię uprawiać piwną turystykę, absolutnie mnie na Oktoberfest nie ciągnie. Dlaczego?

1. Syf, kiła i mogiła

Oktoberfest to tradycja, część bawarskiej kultury. Tak, wiem. Tyle że obecnie jest to – mówiąc w pewnym uproszczeniu – niewiele więcej niż ponad dwutygodniowa popijawa, w trakcie której niezliczone rzesze osób pije ile wlezie. Jakoś mnie nie pociąga wizja chlania na umór z nieznajomymi ludźmi, z którymi w trakcie imprezy raczej ciekawych tematów nie poruszę. Ludźmi, którzy po osiągnięciu odpowiedniego stanu upojenia rzygają pod stół, często leją w gacie, a ponoć i srają pod siebie, byle tylko nie zwolnić miejsca przy tymże stole. Którzy załatwiają swoje potrzeby fizjologiczne a nawet seksualne publicznie, bez pohamowania. Ja rozumiem kulturalną imprezę przy piwie, rozumiem konsumpcję bardziej intensywną niż ta codzienna, rozumiem upicie się z jakiejś okazji, ale wszystko ma swoje granice. Tony śmieci, publiczne ruchanie (bo inaczej tego nie można określić), rzyganie, szczanie (również koedukacyjne), pobicia, nawet gwałty... Żyjemy w czasach w których menelstwo odziało się w garnitury i jeździ SUV-ami. Oktoberfest jest jednym z dowodów na ten stan rzeczy. Ciekawa diagnoza na bogatej w fotografie stronie Muenchenkotzt.de (‘Monachium rzyga’) – namiot o pojemności 6000 osób od trzeciego litrowego kufla wzwyż staje się miejscem, w którym ma miejsce „kolektywna desublimacja”, czyli zachowania uznawane za aspołeczne, niekulturalne, troglodyckie i po prostu obciachowe, które w innym miejscu, takim jak knajpa, pociągnęłyby za sobą wywalenie zachowującej się w ten sposób osoby na zbity pysk, być może z dożywotnim zakazem wstępu, w takim miejscu stają się powszechnie akceptowane. Byłem 10 lat temu na Woodstocku, więc wiem co to brud. Ale nie mam na niego ochoty.

2. Zaplecze sanitarne

Ten punkt łączy się z pierwszym. Mimo że oczywiście jest pod tym względem o niebo lepiej niż na Woodstocku, to 1800 pisuarów i toi-toiów to za mało, żeby zapewnić, że zawartość pęcherzy biesiadników (czy te słowo nie pochodzi przypadkiem od słowa 'bies'?) nie wyląduje na ziemi. W 2004 roku kolejki do toalet były tak długie, że oddelegowano policję do kierowania ruchem pieszym...

3. Wybór piwa

Piwo podawane na Oktoberfeście musi mieć co najmniej 13,5° ekstraktu oraz być warzone w obrębie miasta Monachium. Inaczej mówiąc – serwowane jest tylko piwo z sześciu browarów, i jest to piwo marcowe. Jak już nadmieniłem, cenię niemieckie piwowarstwo, choć jeśli chodzi o piwa marcowe, to odpowiadają mi tylko nieszablonowe przykłady tego stylu. Zaś märzeny z Augustiner-Bräu, Hacker-Pschorr-Bräu, Löwenbräu, Paulaner-Bräu, Spatenbräu oraz Staatliches Hofbräu-München są klasyczne, czyli przyciężkawe, słodowe, słodkawe i mało gorzkie. Tutaj jednak jest wyjście z sytuacji, w niektórych namiotach można bowiem napić się piwa pszenicznego.

4. Ceny

Piwo na Oktoberfeście jest sprzedawane w ‘Massach’, litrowych kuflach z uchwytem. 9,5 dojcze ojro za litr piwa które mi nie smakuje to zdecydowanie za dużo. Po prostu. Lepiej pojechać do Pragi i zrobić sobie rajd po knajpach i brewpubach.

5. Czyżby faktycznie tradycyjny?

Na Oktoberfeście gra się nie tylko bawarską muzykę ludową czy nawet nieznośne, ale jednak kojarzone z bawarską kulturą szlagiery – obecnie gra się dużo muzyki popularnej, w Hacker-Festzelt na przykład zamiast orkiestry gra zespół rockowy. Podobnie jak na Euro w Polsce, na Oktoberfeście wielkie firmy robią nierzadko ogromne rezerwacje dla swoich pracowników i rad nadzorczych, co skutkuje tym, że mniej miejsc zostaje dla szeregowych wizytujących. Od jakiegoś czasu częścią Oktoberfestu są tzw. Gay Days. To nie koniec infiltracji kulturowego marksizmu – w tym roku odbyła się przed Festem medialna kampania przeciwko zamawianiu tradycyjnego Negera (dosł. Murzyna), mieszanki piwa pszenicznego i coli, bo, jakżeby inaczej, „mogłoby to urazić niektórych ludzi”. Tak, ja wiem, że mieszanie hefeweizena i coli powinno być traktowane jako faux pas, niemniej jednak bynajmniej ze względu na polityczną poprawność. Wszystko to sprawia, że Oktoberfest ma obecnie mało wspólnego z tradycją, a co dopiero Tradycją.

Jest sporo ciekawych piwnych festiwali, na których poziom kultury, higieny, różnorodność oferowanych piw oraz ceny są znacznie bardziej atrakcyjne niż na Oktoberfeście. Nie ma się więc co moim zdaniem pchać do Monachium. Co ciekawe – na całym świecie odbywają się równolegle stylizowane na Oktoberfest festiwale piwne, od Malezji po Panamę. I na większości z nich zabawa jest bardziej kulturalna niż w stolicy Bawarii.