Gaffel Kölsch – Gaffel Becker & Co – Niemcy

Jako że laureatem tegorocznej Birofilii i piwem które Grupa Żywiec uwarzy w Brackim Browarze Zamkowym na dzień świętego Mikołaja, jest piwo z gatunku kölsch, czas się bliżej zapoznać z paroma reprezentantami tego piwnego stylu. Na blogu zagościł już Früh Kölsch, dzisiaj nieco miejsca poświęcę Gaffel Kölsch, trzeciego pod względem popularności (500 tyś. hl rocznej produkcji) reprezentanta kolońskiego górnofermentacyjnego gatunku piwnego. Nazwa Gaffel bierze się od kolońskich stowarzyszeń mieszczan wywodzących się zazwyczaj z cechów (a często tożsamych z pewnymi cechami, chociaż Gaffeln były również otwarte dla mieszczan spoza cechów), które w latach 1396-1794, a więc do zajęcia miasta przez wojska francuskie, były wiodącą siłą polityczną w mieście. Spotykano się często na naradach, na których poza radzeniem również pito oraz jedzono, często widelcami, które w XI wieku trafiły do Kolonii z Wenecji. Gaffel zaś to starokoloński odpowiednik literackiego niemieckiego „Gabel”, a więc widelca, stąd więc wzięła się nazwa stowarzyszeń. 

Browar Gaffel zaś widzi swoje tradycje w gospodzie kolońskiej, której pierwsza pisemna wzmianka pochodzi z 1302 roku, choć browar w jego dzisiejszej formie powstał dopiero w 1908 roku, gdy gospoda została wykupiona i przebudowana przez braci Becker. Browar jak widać widzi się jako kontynuatora tradycji kolońskiego mieszczaństwa, swego rodzaju ikona miasta. Czy mu się to udaje swoim piwem? Niestety nie, jest to bowiem póki co najsłabszy reprezentant gatunku kölsch z jakim dotychczas miałem przyjemność organoleptycznego obcowania. 

Wizualnie piwo przypomina słabej jakości pale lagera – jest słomkowego koloru, a piana jest mało obfita i mało trwała, ale to jest akurat cecha tego gatunku. Zapach jest przyjemny, zbożowo-słodowy, z bardzo lekko naznaczoną owocowością, peryferyjnie piwniczny, a przy tym również lekko chmielowy. Czuć też bardzo słabą kwiecistość. Całość pachnie więc jak bardzo delikatnie owocowy (ale nie od chmielu) lager. 

Wysycenie jest średnie do wysokiego, a smak rozczarowujący, biorąc pod uwagę moje dotychczasowe doświadczenia z kölschami. Piwo nie jest złe, ale podstawowym mankamentem jest wodnistość, zarzucana temu stylowi całościowo przez wielu Niemców. Nie zgadzam się z tym zarzutem na płaszczyźnie ogólnej, natomiast szczegółowo niestety muszę przytaknąć jeśli takie oskarżenie jest wysuwane pod adresem Gaffel Kölscha. Piwo jest słodowo-chmielowe ze średnio intensywną goryczką w finiszu i owocowością jeszcze bardziej subtelną niż w zapachu. Ogólnie trunek grzęźnie w bylejakości. Jest na szczęście lepszy od greckich pale lagerów, którymi się ostatnio raczyłem, ale skok jakościowy nie jest niestety znaczny. 

Ocena: 5