Adama Matuški podróż po kontynentach

Najnowsze bodaj dziecko jednego z najbardziej utalentowanych piwowarów na świecie (moim skromnym zdaniem) ma jednoznaczną nazwę oraz intrygujący w tym świetle opis autorski. Otóż Matuška Apollo Galaxy (alk. 5,5%) jest chmielona chmielami Apollo (USA) oraz Galaxy (Australia), natomiast według zamysłów jego twórcy ma być ale’em w stylu angielskim. Czy zastosowanie bardzo aromatycznych, kojarzących się z nowofalowym piwowarstwem chmieli nie kłóci się aby z bardziej powściągliwym aromatem, charakteryzującym tradycyjne piwa z Albionu? No właśnie...

Wyglądem nie punktuje – jak na piwo od Adama Matuški piana jest bowiem wręcz zatrważająco mało trwała. Potem jednak jest już tylko lepiej, dużo lepiej. Zapach jest ewidentnie chmielowy, aczkolwiek nie jest to sosnowo-tropikalna chmielowość szczepów amerykańskich, a bardziej rześka, ostra i zielona twarz chmieli z rejonu zachodniego Pacyfiku (Nowa Zelandia, Japonia, czy właśnie Australia). Czuć więc limonkę, agrest oraz silną trawiastość, a nawet równie silną (i o ile bardziej intrygującą!) miętowość, i dopiero w tle nutki żywicy i słodsze akcenty dojrzałych owoców tropikalnych.

Tak samo w smaku – jest rześki, chmielowy, ale bardziej orzeźwiający niż typowy amerykański pale ale. Co więcej, daje o sobie znać słodowa podbudowa, która daje piwu konkretnego ciała, i czyni je pod tym względem bardziej brytyjskim niż APA. Lekka słodycz jest tym samym również odczuwalna, zaś grejpfrutowa goryczka jest mocna ale nie przeholowana. No i co ciekawe, piwo konkretnie chłodzi, i to chyba swoją chmielowością. Po przełknięciu jeszcze przez kilka dobrych chwil jama ustna oddycha chłodem niczym po zjedzeniu listka mięty. Ta miętowość zresztą jest chyba najciekawszym aspektem Apollo Galaxy.

Cóż tu dużo mówić – jak mistrz się bierze za piwo to należy się spodziewać, że maniany nie odstawi. (Ocena: 7,5/10)