Czosnek w piwie

Proszę – Pinta oraz AleBrowar w zgodzie z dość amerykańskim profilem swoich profilów wydawniczych na Halloween uwarzyły pumpkin ale, czyli rzecz wybitnie amerykańską. Oryginalny wybór jeśli chodzi o polski rynek piwowarski, natomiast biorąc pod uwagę okazję – rzecz narzucająca się drzwiami i oknami. Banał. A Kormoran? Kormoran najwidoczniej tradycją stoi i z okazji przypadającego na noc z 31 października na 1 listopada rodzimego święta Dziadów, obchodzonego w zamierzchłych czasach przez czcicieli Twaroga i Srygł..., znaczy się, Swaroga i Trygława, wziął na tapetę najbardziej swojskie ze swoich piw, czyli Orkiszowe, i wzbogacił je tym, co najłacniej odpędza wampiry i demony wszelakie, mianowicie czosnkiem. Tak się rzecz przynajmniej zgrała czasowo – piwo trafiło do sklepów specjalistycznych 31.10. 

To, co było z początku żartem prima aprilisowym, nieoczekiwanie wcielono więc w życie i posłano na półki sklepowe. W trakcie ostatniego spędu blogerów piwnych w Tychach jeszcze o tym nie wiedziałem, i do połowy wieczoru dziwiłem się, co wszyscy obecni oprócz mnie tak chętnie rzucają w rundkę żartem o czosnku w piwie, żartem o brodzie jakiej by się nie powstydził Dziadek Mróz. 

Tymczasem to już wtedy nie był żart. 

Gotowe piwo narzuca zrazu wiele pytań. Jaki jest jego potencjał komercyjny? Czy jakiś decydent w Browarze Kormoran przegrał jakiś zakład? Czy Żona będzie nazajutrz uciekała przed moim oddechem gdzie pieprz rośnie? 

Jedno natomiast już przed odkapslowaniem tego wynalazku jest pewne. 

W Browarze Kormoran mają cojones. 

Po odkapslowaniu pewna staje się jeszcze jedna rzecz. W te piwo faktycznie wpakowano garść czosnku. Co prawda piwo bazowe czuć nie gorzej niż w typowych czeskich piwach aromatyzowanych, czyli wyraźnie. O tyle dobrze, że ja Orkiszowe sobie cenię, z jego swojskim, wiejskim aromatem będącym wypadkową zboża, siana oraz nut miodowych. Czosnek robi tutaj też zdecydowanie swojskie wrażenie. Kojarzy mi się z wodą po domowych ogórkach kiszonych, a w dalszej kolejności nieco z żurkiem na zakwasie. Nie żeby piwo pachniało kwaskowo, no może odrobinę, bardziej chodzi mi tutaj o rodzaj czosnkowości. A jest ona silna. No i sądząc po jej charakterze, czosnek wydaje się być przefermentowany, czyli dodany do piwa przed fermentacją lub w jej trakcie. Być może podobny efekt udałoby się uzyskać, wlewając Orkiszowe classic do słoja po kiszonych ogórkach. Domowych, podkreślam, obracamy się tutaj w klimatach swojszczyzny wszelakiej. 

W trakcie picia intensywność czosnku wycofuje się na korzyść kormorańskiego piwa orkiszowego, co jest chwytem jak najbardziej godnym aprobaty. Pojawia się na dobre w posmaku jeśli chodzi o aromat, natomiast kubki smakowe odnotowują lekką, nieco cierpką, typowo czosnkową pikantność. Najbardziej dziwi konstatacja, że nie jest to złe piwo, choć zdecydowanie wolę jednak klasyczne Orkiszowe. Połączenie piwa z czosnkiem nie jest może hitem sezonu, ale oba elementy nie kłócą się zanadto. Piwo może znaleźć zwolenników wśród wielbicieli swojszczyzny, jako że bardziej swojskie mogłoby być jedynie jeszcze z dodatkiem kiełbasy wiejskiej i oscypka. Nie żebym coś sugerował... (Ocena: 5,5/10)

PS: O dziwo, oddech po tym piwie nie śmierdzi. Czary normalnie...