Przymusowe leżakowanie piwa

Burzliwy rozwój polskiego craftu połączony ze skokowym wzrostem dostępności rodzimych piw najcięższego kalibru może mieć pewien skutek którego chyba mało kto się spodziewał. Przewiduję oto nowy trend. Pierwszą jego jaskółką były Komesy (nie porter tylko te 'belgijskie' paskudztwa), choć i poza Polską gwoli sprawiedliwości można znaleźć przykłady tej wołającej o pusty śmiech do nieba praktyki. O co chodzi? O sztuczkę zrzucania części kosztów produkcji piw mocnych na klientów. I to w bardzo prozaiczny sposób.

Kojarzycie napisy na kontrze wspomnianych 'belgijskich' Komesów? Otóż producent radził żeby przeleżakować piwa co najmniej rok, wówczas ich bukiet się rozwinie. Podobne zalecenie znalazłem ongiś na butelce norweskiego RIS-a Svartekunst z browaru Kinn - żeby mianowicie odkapslować butelkę co najmniej rok po zakupie. I to nie były ot takie sobie, zawieszone w próżni zalecenia. Zastosowanie się do nich było krokiem obligatoryjnym, jeśli człowiek nie miał ochoty na obcowanie z piwem po którym hula sobie obcesowo de spirit of Poland. Względnie of Norway.

Rzecz w tym, że na wyższą cenę piwnych kowadeł w rodzaju RIS-a czy mocnego portera wpływają z jednej strony surowce oraz akcyza, ale również, a raczej przede wszystkim, czas leżakowania. Taki hefeweizen ma krótki cykl produkcyjny i powinien być spożywany jak najbardziej świeży. Odwrotnie piwa ciężkie - ich czas leżakowania wynosi nierzadko parę miesięcy albo i więcej. Chodzi o odpowiednie ułożenie się piwa, o wyciszenie nut alkoholowych i nadanie mu w ten sposób dostojnej szlachetności, jakkolwiek pretensjonalnie to brzmi. Dopiero dobrze przeleżakowany RIS oddaje swój pełny potencjał. Problem jest taki, że leżakowanie zajmuje czas i miejsce. Tanki leżakowe są w takim wypadku na dłuższy czas wyłączone z użytku, bo są zajęte przez tego przysłowiowego RIS-a. Ergo: czas i miejsce = piniondze.

Pewni decydenci wpadli przeto na pomysł, żeby ten czas leżakowania przerzucić na klienta. Takiego niedoleżakowanego RIS-a czy inne piwo ciężkiego kalibru butelkuje się raczej prędzej niż później, pisze na etykiecie żeby go otworzyć po roku, et viola - profit. Klient kupi, jak się go umiejętnie zabajeruje to jeszcze będzie cały podniecony że oto mu piwo w piwniczce/garażu/barku/obok pralki dojrzewa i że bierze udział w procesie jego wytworzenia. No bo bierze.

Powyższe dotyczy ruchu planowanego ze strony producenta. Większość przypadków niedoleżakowanych piw jednak to kwestia nieprzewidziana. Oto okazuje się że po zaplanowanym na leżakowanie czasie piwo jeszcze się nie ułożyło. Można więc przedłużyć ten czas - przy czym w teoretycznie najgorszej sytuacji są kontraktowcy, którzy często muszą opróżnić tank żeby zrobić miejsce dla następnego zakontraktowanego piwa - albo rozlewać w butelki. Takie butelki oczywiście można jeszcze przeleżakować przed wypuszczeniem na rynek, ale nie praktykuje się tego ze względów na koszty. Więc niedoleżakowane piwo jedzie w kraj. I potem wystarczy że kilka osób z odpowiednim posłuchem zaleci publicznie kupić piwo, ale otworzyć dopiero za jakiś czas i konsumenci na ogół słuchają.

Ale czy powinni być z tego powodu zadowoleni? Jeśli ich to cieszy, to nie ma sprawy. Ale nie zmienia to faktu że browar w takim wypadku nie zachowuje się profesjonalnie. Kupując piwo w sklepie czy knajpie zakładamy zazwyczaj, jak najbardziej słusznie, że płacimy za gotowy produkt. Coś co się nadaje do natychmiastowej konsumpcji. I oto odkapslujemy butelkę, bierzemy niucha i doznajemy kulturowego wzbogacenia w postaci głębokiej infiltracji płuc przez inwazję nut bimbrowych. Pojawiają się wówczas zalecenia prywatnego doleżakowania takiego piwa, które są jednak tylko próbą podkolorowania szarej i nieciekawej rzeczywistości. Piwo w sklepie ma być gotowe do spożycia, ma być produktem a nie półproduktem czekającym na dokończenie roboty piwowara przez nabywcę. Piwo zakupione w butelce jest dla klienta wizytówką browaru, która powinna być wykonana starannie, żeby móc natychmiastowo wywrzeć wrażenie. Jeśli klient ma ją sobie po zakupie w przenośni wyczyścić i włożyć do książki żeby nie była taka pomięta, no to co to świadczy o browarze?

Możecie w tym momencie odnieść wrażenie, że argumentuję przeciwko wydumanemu problemowi, jako że póki co niedoleżakowane ciężkie piwa nie zdarzają się w Polsce aż tak często. No to przypomnijcie sobie ile browarów ostatnio zapowiedziało swoje imperial stouty. Większość przyklasnęła temu z zachwytu, ja jestem bardziej sceptyczny. Obawiam się, że może nas czekać zalew niedoleżakowanych RIS-ów. Obym się mylił.

żródło zdjęcia