Sześciopak polskiego craftu 38

W relacji z WFP trochę pokadziłem polskiemu craftowi, co jest w moim wypadku dość zaskakujące. Aż mnie zaczęły gryźć wyrzuty sumienia. No więc dla równowagi umieszczam wpis z piwami słabymi. Jedno z nich się wszak wyłamuje z konwencji i z miłą chęcią bym je powtórzył.

Beer For House (alk. 5,1%) jest witbierem, ale w Pracowni Piwa dodano do niego chyba gargantuiczne ilości rumianku. W każdym razie właśnie to zioło tworzy aromatyczny trzon piwa. Zwyczajowa dla stylu mieszanka cytrusowo-kolendrowa jest zdominowana przez rumianek, a całość jest tak osobliwa, że moje skojarzenia wędrowały od kardamonu do sauny fińskiej, a raczej olejków eterycznych których się w niej używa. Bardzo dobre piwo. (7/10)

Beer For Tap (alk. 6,5%) z kolei jest niby to Dwoma Smokami na sterydach, no ale jak wieść gminna niesie, na sterydach spada potencja. W tym wypadku potencjał niesienia szczęścia. Piwo ma lekko perfumowy aromat kolendrowo-fenolowo-herbaciano-cytrusowo-ziołowy (uff), a w smaku jest wpierw słodkie i pełnawe, choć po paru łykach daje o sobie znać mocna, niestety ziołowo-cierpka goryczka, która poza paradoksalnie trochę mulącym charakterem tego piwa ostatecznie przesądziła o tym, że mi nie podeszło. Pijalność Dwóch Smoków niestety nie zagościła w wersji wzmocnionej. (4,5/10)

Kiedy browar nowofalowy bierze się za tradycyjny styl, efekt tego często pozostawia wiele do życzenia. Tak się sprawy niestety mają z AleBrowarem i ich Ortodox English IPA (alk. 5%). Niby piwo jest stylowe, jednak niedopracowanie czyni je piwem ciężko pijalnym. Mamy oto ciasteczkowo-karmelową bazę słodową, herbaciano-ziołowe nachmielenie oraz estry przypominające dżem truskawkowy. No i jeszcze delikatne toffi oraz nutki orzechowe. Do tego dochodzi jednak lekka skarpetka, delikatny karton w posmaku, nieprzyjemnie cierpki finisz oraz mulący wydźwięk. Przykro mi, piwo jest nieudane i męczące. (4/10)

Efektem zabawy z owocami w Zawierciu jest Cherry Lady (alk. 4,7%). Piwo jest wadliwe, a zarazem ciekawe. Już w aromacie wyraźnie kwaskowe nuty wymiocin pomieszane są z wiśnią. W smaku okazuje się mniej kwaśne niż się zapowiadało, jednak połączenie przetrawionego ciasta z rabarbarem i wiśniowego chłodnika z delikatnym dodatkiem cynamonu jest mocno osobliwe. Jak na to że wyczułem w nim wymiociny, to summa summarum jest zaskakująco nieźle. (5/10)

Hoppy Violet Potato Lager (alk. 5,3%) od Stu Mostów, zacierany z dodatkiem fioletowych ziemniaków (słowo violet odnosi się do rodzaju ziemniaka a nie piwa jako takiego, stąd niezrozumiałe jest zdziwienie klasyczną barwą piwa), jest piwem dziwnym. Z jednej strony stonowanym, z drugiej z dużą ilością różnych nut. Jest trochę cytrusów, jest też sporo perfumów, które robią na mnie wrażenie cokolwiek lawendowe, są zioła, a nawet echa mięty. W smaku mocno kwiatowe, ziołowe, niestety również łodygowe, szczególnie na odcinku goryczki, która jest mocno cierpka. Niezbyt. (4,5/10)

Z pewnym zdziwieniem odebrałem informację, że SzałPiw uwarzył pilsa. No ale że akurat miałem wielką ochotę na pilsa, to Elegant z Mosiny (ekstr. 12%, alk. 5,2%) wylądował na ladzie. Jest z tym piwem pewien, zasadniczy problem. Obierki jabłkowe zdominowały go de facto całkowicie, tylko miejscami przechodząc w trawiaste nutki odchmielowe. Szkoda, bo piwo ma przyjemną goryczkę, równoważącą lekką słodycz resztkową i pewnie w zamyśle było bardzo fajne. Nie tym razem, aldehyd negatywnie zaważył na gotowym produkcie. (4,5/10)

Poza jednym wyjątkiem, ten sześciopak jest w zasadzie anty-rekomendacją. Mam nadzieję i dla mnie i dla Was, że następne będą miały bardziej pozytywną wymowę.