PL is ENG

Szkoda że cała ta szumnie i nietrafnie nazwana ‘piwna rewolucja’ w Polsce jest w dużej mierze jednowymiarowa i sprowadza się do kopiowania wzorców zza Wielkiej Wody. Nawet browary które w założeniu miały się koncentrować na osiągnięciach angielskiego piwowarstwa, jak na przykład Pracownia Piwa, szybko miękną i wkraczają na ścieżkę nowofalowego chmielu, z której często nie ma już odwrotu. Tym bardziej cieszy kiedy już ktoś wyskoczy z jakimś klasycznym angielskim piwem, w jednym z ponoć ‘nudnych’ angielskich stylów. Szkoda tylko że często piwo okazuje się niewypałem. Jak się rzecz ma z angielskimi wypustami AleBrowaru oraz Ninkasi? Ano tak...

AleBrowar Ortodox Mild (alk. 4,2%) to piwo na które się bardzo cieszyłem. Mam do tego wymierającego obecnie stylu duży sentyment, wszak podczas pobytu na Malcie opijałem się tamtejszą jego interpretacją, bardzo smaczną zresztą. Problem z mildem od AleBrowaru polega na tym, że osoba nieobeznana z tym stylem może się po skosztowaniu piwa ze szczuropieskiem na etykiecie do niego zrazić. W teorii mild to taki lżejszy brown ale, co jednak nie powinno się przekładać na wodnistość i brak wyrazu. Tymczasem Ortodox Mild smakuje jak rozwodnione piwo typu brown ale, zdominowane przez nuty karmelowo-czekoladowe. Mimo to jest cięższe niż się spodziewałem, no i pałęta się tu w tle poza kawą również denerwująca nuta kapuściana. Niedopasowana do aromatu, mocna i zalegająca goryczka powoduje zresztą kolejny niezbyt przyjemny dysonans poznawczy, a dobija piwo frapująca nuta w posmaku, przywołująca wspomnienie zachłyśnięcia się chlorowaną wodą. Rozczarowanie. (4/10)

Kierunek Anglia obrało też małżeństwo stojące za browarem kontraktowym Ninkasi, odważnie warząc brown ale’a. Odważnie, bowiem styl w którym uwaga skupiona jest na kompozycji słodów w wykonaniu piwowarów których dotychczasowy dorobek nie zachwycał, mógł się łatwo okazać niewypałem. Brown Ale to taki w zasadzie mocniejszy mild. Może być lekko czuć chmiel. W mildzie niby nie może, no ale w Ortodoxie jest go aż zanadto. Ninkasi Nº11.C Northern English Brown Ale (alk. 5,5%) ma za to aromat mocno orzechowy, z toffi oraz w tle czymś co nazwałbym czekoladą mleczno-kawową. Kolaż ten utrzymuje się w smaku, a orzechy nadają ton aż po posmak, gdzie w zasadzie dominują. Ciało jest niemalże wytrawne, a goryczka mocno stonowana. Czy mógłbym sobie wyobrazić to piwo lane z beczki w tradycyjnym angielskim pubie? Jak najbardziej. W końcu więc Ninkasi wydał na świat piwo które mnie w pełni do siebie przekonuje. (7/10)

Wypada mieć nadzieję, że więcej polskich browarów szarpnie się na tradycyjne angielskie style. Bogactwo wyspiarskiego piwowarstwa wydaje się funkcjonować w cieniu nowofalowych chmieli i wciąż czekać na odkrycie przez rodzimych piwowarów.