Tory kolejowe w piwie – Haandbryggeriet Sundland Kreosot

Tak, tory kolejowe w piwie, zupełnie zamierzony efekt. O co chodzi? Norweski browar Haandbryggeriet zmieniał jakiś czas temu swoją siedzibę. Nowe miejsce poprzednio było fabryką kolejową, przepełnioną stosownymi zapachami. Jako że obecnie próżno na terenie browaru znaleźć czesci taboru, zdecydowano się oddać hołd nieistniejącej już fabryce, warząc piwo o aromacie torów kolejowych. Szalony pomysł, czy aby na pewno przemyślany? A z czym mogą się kojarzyć tory kolejowe pod względem zapachu? Mi z rozgrzanym metalem, smołą/smarem, drewnem, starymi maszynami… sumarycznie, niezbyt dobrze. No i jaki styl miałby mieć tak charakterystyczny aromat? Zdecydowano, że india black ale (czyli black IPA), tyle że w wersji wędzonej. Uff, cóż za egzotyczna kombinacja! A co najlepsze – udana! I świetna!

Piwo jest dość mocne (6,7% alk.), według producenta ‘ciemne, wędzone i mocno chmielone’. Smoked black IPA, czego to ludzie nie wymyślą? Kolorystycznie omal czarne, ze średnio obfitą pianą, ma fenomenalny zapach. Początkowo nie kojarzy się bynajmniej z torami kolejowymi, jego trzon bowiem stanowi bardzo głęboka, ciemna, nieco winna słodowość. Mocno czekoladowa, palona, lekko kawowa, delikatnie wędzona (wszystkie elementy są ze sobą mistrzowsko połączone), a jakby tego było mało, dość mocno zaznacza swoją obecność lukrecja oraz słodki zapach amerykańskich chmieli, zwyczajowo cytrusowo-kwiatowy, który mi się w tym piwie kojarzy dość wyraźnie z kwiatem bzu. Mariaż elementów stouta, IPA oraz delikatnego dymku jest wprost rewelacyjny.

I oto w trakcie picia piwa, które robi jednak wrażenie bardziej kawowego niż czekoladowego, odbierany jako stonowany aromat dymu nagle wysuwa się przed szereg. Jest mocny i wyraźny, przechodzi w śladowo słodki sposób w osobliwy, gorzki finisz, który jest clou tego piwa. Mieszają się w nim elementy palone, chmielowe, kawowe i wędzone w całość, która robi nieco smoliste wrażenie i faktycznie narzuca skojarzenia z torami kolejowymi oraz ogólnie rozgrzanymi maszynami – mimo że nut metalicznych się w Sundland Kreosot nie uświadczy. Najważniejsze pytanie – jak wykoncypowano recepturę tak osobliwego piwa? Jeśli najpierw był pomysł, a rezultat nie jest dziełem przypadku, to chapeau bas! Jeszcze na koniec – Sundland Kreosot + ser pleśniowy typu ‘blu’ = kolacja mistrzów. Niebywale przyjemna niespodzianka! (Ocena: 8/10)