Egzamin doktorski

Jaki Doctor Brew jest, każdy widzi. Piwa mocno nachmielone niarzadko mają dobre, czasami (Cascade IPA) nawet świetne. W piwach mniej chmielonych ujawnia się bieda w postaci nieprzemyślanego zasypu, skutkującego pustą, miałką słodowością. Australian Weizenbocka ratowały współpracujące z nutami chmielowymi drożdże. W American Weizenie się ta sztuczka już nie udała, w Summer Ale nie było czemu co ratować, a X-mas Rye wyszedł miałki mimo całej fury dosypanych przypraw. Miałem ostatnio taką myśl, że Doctor Brew jest piwowarskim odzwierciedleniem europejskiej higieny w czasach od Renesansu az po Barok i dalej. Po okresie wbrew pozorom w miarę czystego Średniowiecza, pod koniec którego zamknięto publiczne łaźnie nastał czas określany mianem postępowego, w którym to europejskie społeczeństwa uległy przesądowi że mycie się powoduje choroby. No więc szczególnie w okresie Baroku nie myto się specjalnie nawet w sferach wyższych, ba, nie podcierano tyłka po załatwieniu interesu, tylko mocno się perfumowano. No i Doctor Brew właśnie używa takich dobrze pachnących, drogich perfum, ale jak ich zabraknie to wypływa na wierzch sza... to, co jest skrywane. I oto nadeszła chwila prawdy. Prawdziwego mężczyznę poznaje się ponoć po tym jak mu wychodzą ambitne przedsięwzięcia, a dwa najtęższe style, czyli barley wine oraz imperial stout właśnie do tej kategorii przedsięwzięć w obrębie piwowarstwa przynależą. W dodatku żyją one zwyczajowo bogatym bukietem dostarczonym przez słody, chmiele są w nich jedynie uzupełnieniem reszty. Na szczęście udało mi się te dwa nowe piwa doktorków zdobyć bez upokarzającego moim zdaniem wpisywania się na listy kolejkowe czy lajkowania statusów sklepów specjalistycznych na czas. Stąd też mogę do nich podejść ze spokojną głową.

Zarówno Barley Wine jak i RIS mają po 24% ekstraktu początkowego oraz 10,5% alkoholu. Ponieważ w browarze Bartek ponoć niemożliwe jest uzyskanie ballingu powyżej 20%, dodano do brzeczki ekstrakt słodowy.

Najpierw piwo bardziej oczekiwane. RIS to połączenie żywicy odchmielowej z silnym, palonym, omal popiołowym kwaskiem. Przy odrobinie dobrej woli można jeszcze wyczuć aromat nieco bakaliowej, skąpanej w alkoholu lukrecji, ale nie o takie RISy my walczyli żeby siłą sugestii sobie musieć wmawiać że są złożone aromatycznie. To znaczy, z pewnością czuć alkohol, który przy ogólnym braku kompozycji jednak trochę razi. No i na dobrą sprawę to piwo smakuje jak taka prosta imperial black IPA. Za sprawą silnego nachmielenia, umiarkowanej jak na balling słodyczy i gęstości, i ogółem żywicznego wydźwięku. Końcówka już jest jednak mocno palona, ziemisto-popiołowa i denerwująco kwaskowa. Na szczęście nie doszło tu jednak do ordynarnego przerostu alkoholowego, a i nawet w finiszu jakaś nutka kawy się przewija. W sumie może być. Nie jako RIS tylko jako piwo piwo. (6/10)

Barley Wine to piwo, rzecz jasna... mocno chmielone. Cytrus, brzoskwinia, ananas – klimaty żółtych owoców. Nie jest to jednak koniec owocowych wrażeń, łatwo wyczuwalne są bowiem zielone jabłka, których tutaj raczej nie powinno być. No dobra, a część główna? Słody? Haha... landryna jest, i właściwie tyle wyczułem. Trzeba przyznać że czuć jednak ten balling, piwo jest dość gęste, mięsiste i bardzo słodkie. Bardziej niż RIS. Cóż jednak z tego, skoro po owocowym pierwszym akordzie czeka na nas w finiszu tępa, ordynarna, alkoholowa cierpkość. Ktoś tam już kasandrycznie przepowiadał, że cosik za mało czasu sobie doktorzy zostawili na leżakowanie tak mocnych piw, no i niestety, wyszła faktycznie bida. Prosta, owocowa, cierpka, niemalże niepijalna bida. Przy czym w pewien sposób rozumiem strategię wydawniczą – gdyby leżakowano je dłużej, to piwo prawdopodobnie stałoby się mniej chmielowe, co obnażyłoby ziejącą pod chmielową nadbudową pustkę. W obecnej formie jednak to piwo moim zdaniem nie sprawdza się nawet jako imperial IPA, double IPA, triple IPA czy gazillion IPA. Ono po prostu jest totalnie nieułożone, rozklekotane i drętwe. Amatorszczyzna. (3/10)

No to jak się udał egzamin doktorski? Doktorant się zjawił i pierwszą część przeszedł jako tako, ale grubo poniżej oczekiwań. Potem wyszedł na przerwę i po jakimś czasie odnaleziono go nieprzytomnego na zapleczu sali. Nawalił się tanim bimbrem. Aplikację póki co wstrzymano.