AleWhisky AleStout

W pogoni za piwem którego polski rynek jeszcze nie doświadczył AleBrowar zapędził się na wyspę Islay, skąd pochodzą mocno torfowe szkockie whisky. Stout warzony częściowo na słodzie wędzonym na torfie to coś rzeczywiście niespotykanego w Polsce, choć nie wiedziałem czy się cieszyć czy bardziej obawiać efektu. Torfowe słody w whisky, która miała czas dojrzeć przez minimum 10 lat w drewnianej beczce zdają egzamin, ale w połączeniu z piwem nadal w gardle mam wspomnienie ohydnego St. Peters Suffolk Smokey, w którym swego czasu zagustowała gnojna mucha, wleciawszy do pokoju w którym zastygłem w obrzydzeniu nad kielichem tego specyfiku. Torfowe słody są wszak również kwestią gustu – niektórym kojarzą się z asfaltem, przepalonymi kablami czy paloną gumą, a w nadmiarze potrafią wydzielać odór jodyny. Jak więc wyszedł Smoky Joe (ekstr. 16%, alk. 6,2%)?

Pochwała należy się za beżową pianę, która nawet w tak mało przyjaznym dla niej szkle jak shaker utrzymuje się przy życiu zaskakująco długo. Z torfowym słodem panowie faktycznie nie przesadzili – charakterystyczne nutki palonej gumy oraz skóry (niepalonej) są usadowione raczej w tle, ale jednak wyczuwalne. Piwem rządzi jednak całkiem głęboka, ciemna słodowość, objawiająca się nutami przede wszystkim czekoladowymi i mocno palonymi (na popiół), ale również kawowymi. Jako element dopełniający występuje śladowo wanilia.

Co jednak najważniejsze – smakowo przebija i tak już robiący bardzo dobre wrażenie zapach. Jest średnio pełno, jest palono w cholerę, jest czekoladowo, jest również torfowo w mocno skórzany sposób. Szkockość tego stouta staje się wraz z ogrzaniem bardziej oczywista, jest bardzo dobrze dopasowana do palonej części głównej, a z całością współgra również stonowane nasycenie. Piwo jest w miarę głębokie, przede wszystkim jednak przyjemnie wyważone oraz pijalne. Takie ‘laid back’, ale z kunsztem. Bardzo udany eksperyment! (Ocena: 7,5/10)