Cała kupa rebeliantów

Rebelianci kontratakują. Po wypuszczeniu na świat paru gniotów i jednego szambonurka (Bohemian Pilsner), macherzy stojący za ‘rzemieślniczą’ linią Sulimaru obdarowali rynek nowymi piwami również i tym razem firmowanymi przez Wielce Czcigodnego Mistrza Bractwa Piwnego Piwu Cześć Marka Suligę. W międzyczasie zdążył on zresztą zrezygnować z pełnionej przez siebie funkcji, więc chyba już nie jest ‘Piwu Cześć’, ino ‘Piwu Nara’. Ale, ale. Oto jest Weizenbock! Za trzy zeta! Wprawdzie w buteleczce 0,33l, ale i tak robi wrażenie. Akurat wieczór wcześniej narzekaliśmy z kumplem na to, że jak się chce kupić polskiego weizenbocka, to wybór jest między Kormoranem, Kormoranem i Kormoranem. Tak więc warunkowo przeprosiłem się z marką Rebel, której miałem już nigdy nie tykać i Rebel Pszenica Dubeltowa wylądowała na kasie razem z mąką krupczatką. Jakiś czas potem doszły do tego Rebel Kolendra oraz Rebel Podwójnie Chmielone i trzeba było ten atak jakoś odeprzeć.

Co trzeba przyznać, to że piwo nie odrzuca, a jak na Rebela to jest już coś. Mowa o Rebel Pszenica Dubeltowa (alk. 8%). Silna estrowość bananowa w połączeniu z mocną, biszkoptową słodowością oraz drożdżami zawsze na propsie. Szkoda jednak że obecne są nuty alkoholowe, przechodzące niekiedy w rozpuszczalnik czy wręcz klej do tapet. Nie są one zbyt nachalne, ale i tak przeszkadzają. Piwo jest oczywiście pełne i słodkawe, goryczka jest nieco podbita względem klasycznych pszenic. Ma to zapewne balansować słodycz ale jak na ten aromat mogłaby być ciut lżejsza. Alkoholowość niestety jest mankamentem tego piwa – to że grzeje gardło jest jak najbardziej w porządku, natomiast to że dodaje piwu cierpkości już nie za bardzo. Nie odrzuca, ale nie jest to też creme de la creme, a do rasowych weizenbocków jest temu Rebelowi tak daleko jak zawołaniu ‘Piwu cześć’ do powagi. (5,5/10)

Rebel Podwójnie Chmielone (alk. 5%) ma nazwę zerżniętą od równie dennie nazwanego Okocimia Podwójnie Chmielonego. Co to w ogóle ma znaczyć? Chmielone raz na goryczkę, raz na smak? No to jak każdy jasny lager powinien. A może chmielony podwójną ilością chmielu? Nie wiadomo. Skoro jednak pszenica powyżej jest ‘dubeltowa’, to i lager musi mieć coś zdublowanego względem nie wiadomo jakiego punktu odniesienia. Jednakże faktycznie obok ziarna czuć tutaj całkiem sporo chmielu, trawiastego, zielonego. W smaku ostała się wyraźna ilość cukrów resztkowych, poza tym jest on jednak chmielowy, z dość mocną, ciut cierpką i zalegającą goryczką w finiszu. Smakuje amatorsko, brakuje mu balansu i zintegrowania. Piwo jest rozklekotane, a goryczka wydaje się być odklejona od reszty. Jak na Rebela nie jest to złe piwo, ale Argus Maestic to lepszy i tańszy wybór. (5/10)

Rebel Kolendra (alk. 4,5%) powinien się nazywać Rebel Podwójna Kolendra. Żeby nie odstawać. Od pozostałych nowych Rebeli jak i od rzeczywistości. Znaczy się, w aromacie góruje nie tyle niezwykle intensywna kolendra, tylko coś co mi się kojarzy z ekstraktem z gumy juicy fruit. Jest też trochę cytrusa. W smaku jest na odwrót, mianowicie ekstrakt z kolendry przechodzący retronosowo częściowo w czarnuszkę nadaje tutaj ton jak i wszystko inne. Aha, no guma balonowa tez zgłasza swoją obecność, ale bardziej jako kolega co to na przerwach stoi z boku. Piwo jest mocno wytrawne z obrazowo suchym finiszem, wodniste oraz przeprzyprawione. Pijalne jednak jest, no i zdecydowanie lepsze od konkurencji z Żywca. (5/10)

Z jednej strony więc Rebel jako marka nieco na nowych wypustach zyskał, ale z drugiej strony oferta na rodzimym rynku jest obecnie tak mocna, że piwa które tylko ‘mogą być’ w rzeczywistości ssą.

Neeext.